Albert Amca ile Maceralar 3: Kuantum Macerası // Russell Stannard

OKUMA PARÇASI

Aşağıya, daha aşağıya, daha da aşağıya...

Gedanken birkaç dakikadır düşüyordu. İçine düştüğü kuyunun ağzını hâlâ görebiliyordu ama şimdi ufacık bir ışık lekesinden ibaretti. Dibe henüz varmamıştı.

Nedense endişeli değildi. Halbuki insan bu şekilde düşer de nasıl endişeli olmazdı.

Kuyunun ıslak ve karanlık duvarlar gözlerinin önünde yavaş yavaş kayarken, “Neler oluyor?” diye düşündü.

Oysa daha az önce televizyonun önünde sakin bir akşam geçiriyordu. Ekrandaki film güzel sayılmazdı ama yapacak başka ne vardı ki? Albert Amca masasında bir şeylerle meşguldü. Neredeyse hiç televizyon izlemezdi ama sesi açmadığı sürece Gedanken’in izlemesine de karışmazdı.

Albert Amca bitkinlikle bir iç çekti.

Gedanken kafasını kaldırıp, “Bir şey mi var?” diye sordu.

Albert Amca gözlüğünü çıkarıp gözlerini ovaladı. Bir süre düşündü. 

“Bir şey var mı? Güzel soru,” diye yanıt verdi. “Bir şey var mı? Hımm, bir düşüneyim...”

“Amca...”

“Etrafa baktığımızda gördüğümüz nedir? Çeşitli türde bir sürü madde. Yüz binlerce türde kimyasal madde.

Soru şu: Bunları daha basitçe açıklayabilir miyiz? Yalnızca birkaç temel maddeden meydana geldiklerini düşünebilir miyiz?”

“AMCA!” diye sözünü kesti.

“Ha? Ne oldu?” diye sordu.

“‘Bir şey var mı?’ diye sormadım. ‘Bir şey mi var?’ diye

sordum. Seni soruyordum. Sen iyi misin?”

“Ben mi? Elbette iyiyim. Neden olmayayım ki?”

Gözlüğünü tekrar takıp kâğıtlara döndü. “Biraz yorgun olabilirim,” diye ekledi. “Hepsi bu.”

Gedanken düşüncelere daldı. Sanki bir anlığına eski günlere, amcasıyla bilim üzerine tartıştıkları günlere dönmüşlerdi.